سرور مجازی و سرورهای اختصاصی دو روش برای ارائه خدمات سرور می‌باشند، که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند. در ادامه به تفاوت‌های اصلی بین این دو روش می‌پردازم:
۱. تعریف و مفهوم:
- سرور اختصاصی: سرور اختصاصی یک سخت‌افزار فیزیکی است که به صورت کاملاً اختصاصی برای یک سازمان یا یک مشتری تنظیم و پیکربندی می‌شود. در این حالت، تمام منابع سرور از جمله پردازنده، حافظه، ذخیره سازی و پهنای باند به طور کامل به یک مشتری اختصاص داده می‌شوند.
- سرور مجازی: سرور مجازی یک سرور مجازی شده است که با استفاده از نرم‌افزارهای مجازی‌سازی، به چندین سرور مجازی تقسیم می‌شود. در این حالت، یک سخت‌افزار فیزیکی به عنوان میزبان استفاده می‌شود و تعدادی ماشین مجازی روی آن اجرا می‌شوند. هر سرور مجازی به طور مجزا پیکربندی و مدیریت می‌شود و به نظر می‌رسد که به صورت اختصاصی در اختیار مشتری است.
۲. میزان منابع:
- سرور اختصاصی: در سرور اختصاصی، تمام منابع سرور (پردازنده، حافظه، ذخیره سازی، پهنای باند و ...) به صورت انحصاری به یک مشتری اختصاص داده می‌شود. این به مشتری امکان می‌دهد تا از تمام قدرت سخت‌افزاری سرور بهره‌برداری کند و در مواقعی که بار کاری زیادی دارد، عملکرد بهتری را تجربه کند.
- سرور مجازی: در سرور مجازی، منابع فیزیکی سرور به چندین سرور مجازی تقسیم می‌شوند. هر سرور مجازی به صورت مجزا پیکربندی شده و به نظر می‌رسد که منابع سخت‌افزاری به طور انحصاری در اختیار مشتری است. با این حال، منابع در سرور مجازی به صورت مشارکتی مدیریت می‌شوند، به این معنی که تمام سرورهای مجازی سازگاری با یک سخت‌افزار فیزیکی را به اشتراک می‌گذارند. این باعث می‌شود که منابع محدودیت‌هایی داز جمله موارد زیر به دنباله‌ی محدودیت‌هایی در مورد قابلیت ارائه منابع سرور به مشتریان منجر شود:
- پردازش: در سرور مجازی، منابع پردازشی بین سرورهای مجازی تقسیم می‌شوند. این میزان تقسیم بندی منابع پردازشی بستگی به تنظیمات و نیازهای هر سرور مجازی دارد. در نتیجه، اگر یک سرور مجازی بار پردازشی بالا داشته باشد، ممکن است تأثیر آن بر روی عملکرد سایر سرورهای مجازی را نیز داشته باشد.
- حافظه: در سرور مجازی، حافظه نیز بین سرورهای مجازی تقسیم می‌شود. هر سرور مجازی به صورت مجزا دسترسی به بخشی از حافظه فیزیکی دارد. اگر سرور مجازی‌ای نیاز به حافظه بیشتری داشته باشد، ممکن است سرورهای مجازی دیگر که در همان سرور فیزیکی قرار دارند، کمبود حافظه را تجربه کنند.
- ذخیره‌سازی: در سرور مجازی، فضای ذخیره‌سازی نیز به صورت مجزا بین سرورهای مجازی تقسیم می‌شود. هر سرور مجازی دسترسی به یک بخشی از ذخیره‌سازی فیزیکی دارد. این ممکن است برای مشتریانی که نیاز به فضای ذخیره‌سازی بیشتری دارند، محدودیت‌هایی ایجاد کند.
- پهنای باند: پهنای باند در سرورهای مجازی نیز به صورت مشترک مدیریت می‌شود. این به این معنی است که تمام سرورهای مجازی که روی یک سرور فیزیکی قرار دارند، پهنای باند مشترکی را به اشتراک می‌گذارند. اگر یک سرور مجازی پهنای باند بالا را استفاده کند، ممکن است سرورهای مجازی دیگر در همان سرور فیزیکی دچار محدودیت پهنای باند شوند.
۳. امنیت:
- سرور اختصاصی: با توجه به اینکه سرور اختصاصی تمام منابع سخت‌افزاری را به صورت اختصاصی به یک مشتری اختصاص می‌دهد، امنیت به طور کلی قوی‌تر است. مشتری کنترل کاملی بر روی سرور خود دارد و می‌تواند تنظیمات امنیتی را به دلخواه
دوشنبه ۰۳ مهر ۰۲ | ۱۳:۲۱ ۵۶ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است
ضرورت همیار دانشجو شدن
اولین مطالب آزمایشی من